Pakhuis 45

Nadat ik was gescheiden en mijn leven weer aardig op de rails had, verloor ik in 2009 mijn evenwicht.

Niet figuurlijk, maar letterlijk. Een ongeluk leidde ertoe dat ik deels doof werd en te maken kreeg met een ‘snelkookpangeluid’ in mijn hoofd. Na een verkeerde diagnose werd ik volgestopt met tranquillizers. Toen de juiste diagnose eenmaal gesteld was, moest ik geopereerd worden, afkicken van verslavende medicatie en accepteren hoe het met mij was.

Tijdens het opruimen van mijn huis weigerden vrienden een aantal mooie spullen weg te gooien. Ze zetten ze tijdelijk in het pakhuis naast mijn huis. "Je kunt wel een winkeltje beginnen!" werd er gezegd. Dat is precies wat ik heb gedaan. Het was heerlijk en helend voor mij om bij mooi weer de deuren open te zetten. Tussen vers geplukte bloemen en sfeervolle spulletjes werd ik blij, en ik was niet de enige: mijn klanten voelden hetzelfde!